Πρόλογος (ή αλλιώς το μυστικό)

Έχω να σας πω ένα μυστικό για τα σπίρτα.

Τα σπίρτα δεν είναι απλά μικρά ξυλάκια με λίγο μπαρούτι στην κορυφή που με την κατάλληλη τριβή παίρνουν φωτιά. Γιατί πρέπει να τα κρίνουμε όλα με βάση την εμφάνιση; Η φωτιά είναι η κάλυψη, ή καλύτερα το μέσο.

Γιατί τα σπίρτα έχουν σκοπό. Είναι ζωντανοί οργανισμοί κατά μία έννοια- αν και όχι με την έννοια που βρίσκει κανείς στα βιβλία βιολογίας. Τα σπίρτα καίγονται: πάρτε αυτό σαν βάση. Τα σπίρτα καίγονται. Τα σπίρτα καίγονται για να μάθουν. Και σβήνουν μόνο όταν σβήσει η δίψα τους να καταλάβουν. Πόσες φορές δεν σας έτυχε να μην μπορείτε να σβήσετε ένα σπίρτο και να κοντέψετε να κάψετε το δάχτυλό σας; Ήταν γιατί το σπίρτο ήθελε κάτι παραπάνω από σας. Και να΄είστε σίγουροι ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο το πήρε.

Καλύτερα όμως να εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ. Δεν είμαι άνθρωπος που εκτιμά τις αερολογίες, αν και συχνά καταφεύγω σε αυτές. Κάποια πράγματα απλά δεν είναι φτιαγμένα για να εξηγούνται με λεπτομέρειες. Κάθε φορά λοιπόν που κάποιος ανάβει ένα σπίρτο- και τη στιγή ακριβώς που από το τίποτα βγαίνει η φλόγα- εκείνη ακριβώς τη στιγμή το σπίρτο ακολουθεί την εισπνοή και μπάινει στα σωθικά του ανθρώπου. Και φυσικά δεν εννοώ το ξυλάκι, αυτό θα ήταν πολύ φανερό και πολύ επικίνδυνο. Χρησιμοποιήστε τη φαντασίας σας (ή δανειστείτε τη δική μου) και θα δείτε την οντότητα του σπίρτου να περνά από τα ρουθούνια στο λαιμό σας και ύστερα στα σωθικά σας. Με την επόμενη εκπνοή, η οντότητα αυτή θα βγει έξω, θα ελευθερωθεί. Μέσα σε αυτόν τον ελάχιστο χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα σε εισπνοή και εκπνοή, το σπίρτο θα έχει μάθει. Θα ξέρει τα πάντα για σένα, ίσως ακόμα περισσότερα και από όσα ξέρεις εσύ. Θα έχει νιώσει όλα τα συναισθήματά σου με μιας. Και μόνο τότε θα ησυχάσει και θα μπορέσει να πεθάνει. Έχοντας όμως αφήσει μέσα στον άνθρωπο που το άναψε το στίγμα του. Λίγη σκόνη από μπαρούτι, αν θέλετε. Και ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ πια ο ίδιος.

Τώρα που ξέρετε το μυστικό, κάθε μέρα θα σας λέω την ιστορία ενός σπίρτου. Ή καλύτερα την ιστορία της συνάντησής του με έναν άνθρωπο. Άλλες θα είναι πιο μικρές, άλλες πιο μεγάλες, άλλες πιο αστείες, άλλες πιο σοβαρές, άλλες πιο ενδιαφέρουσες και άλλες πιο βαρετές. Σαν τις αλήθειες που κρύβουμε μέσα μας.

Δεν ξέρω πόσες ιστορίες θα σας πω. Πόσα σπίρτα έχει ένα κουτί αλήθεια; Πρέπει να το ψάξω, εγώ χρησιμοποιώ αναπτήρα...Είμαι βλέπετε λιγάκι μυστικοπαθής...